Dr. Simon Speyer

Simon Speyer werd geboren in 1922 in Amsterdam. Tijdens de tweede wereldoorlog was hij drie jaar lang in Ned- Indië geïnterneerd in een Japans kamp. Na de oorlog vestigde hij zich in de Verenigde Staten waar hij zijn tiendaagse neuropsychotherapie methode ontwikkelde. In 1973 werd die methode aan de Universiteit van Leiden voor het eerst in Europa geïntroduceerd op initiatief van Prof.dr. J. Bastiaans die toen hoofd van de psychiatrische universiteitskliniek was.
Ook aan de Universiteit van Leuven werd de methode geïntroduceerd. Prof. Dr. Steven de Batselier schreef als volgt over de therapie. ”De Speyer-methode is meer dan alleen maar een psychotherapie: het is een definitieve afrekening met een onverwerkt verleden dat blijft doorklinken in het dagelijkse bestaan.” 

Dr. Speyer voerde zijn eigen praktijk afwisselend in de V.S. en Europa en schreef een aantal boeken over de therapie, namelijk, “Nu pas begrijp ik mijzelf” (Uitgeverij In den Toren, 1975) en “Ik haat van Jou!” (Uitgeverij Ankh-Hermes 1980).


Speyer over zijn eigen therapie : Simon Speyer en de psychoanalyse:„Eert uw ouders (alleen als zij dat verdienen}

door Joop Bronct

„Psychiaters tonen vaak geen enkele sociale verantwoordelijkheid. Ze geven enkel hoop. En als die hoop, zoals in veel gevallen, niet wordt bewaarheid strijken ze wel de centen op. De meeste mensen, die naar een psychiater gaan, hebben emotionele gedragsproblemen, die te maken hebben met de verhouding tot de ouders in de jeugd. Problemen die vaak eenvoudig zijn op te lossen. Dat hoop ik door mijn boek aan te tonen. Hierin staat mijn therapie te lezen, waardoor mensen binnen tien dagen genezen kunnen worden.

 Simon Speyer. in 1922 geboren als enig kind in een Amsterdams-joodse middenstandsfamilie, is in 1950 naar Amerika vertrokken. Daar is hij onder meer een viertal jaren werkzaam geweest in Las Vegas, 's werelds pret- en vermaakcentrum bij uitstek, waar hij als psycho-analyticus de groten uit de Amerikaanse show-bizz onder zijn cliëntele telde. Zijn praktijk is de directe aanleiding tot het schrijven van het boek So That's Why I Do It, dat onder de vertaling 'Waarom doe ik zo ?' de Nederlandse boekenmarkt moet gaan veroveren. De omslag meldt: „Dit opmerkelijke boek geeft een nieuw en overtuigend antwoord op de vraag haar het ontstaan en de behandeling van de vele, vaak ook seksuele, innerlijke conflicten, die de mensen zo dikwijls een gevoel van ontevredenheid, zorg en moedeloosheid bezorgen. Het geeft verbluffende informatie over de volkomen nieuwe methode, die de Amerikaanse psycho-analyticus Simon Speyer heeft ontwikkeld om uit de beklemming van deze problemen te ontsnappen. Zijn therapie is ingesteld op gezonde, normale mensen, die toevallig worstelen met een trauma, opgelopen in de eerste levensjaren. Speyers levensloop laat zich als een roman beschrijven. Na de middelbare schooltijd gaat hij naar het buitenland om talen te leien. Hijbezoekt Duitsland, Engeland en Frankrijk. In 1940 komt hij terug 'h Nederland, maar zodra de Duitsers Nederland binnenvallen, steekt hij in een reddingsboot de Noordzee over naar Engeland. Daar blijft hij echter maar kort. Speyer vertrekt naar Nederlands Oost-Indië (zoals dat toen nog heette), vecht in het NederlandsIndische leger en wordt in 1942 door Japanse troepen op het eiland Sumatra krijgsgevangen gemaakt. Dan volgt de grote ommekeer in zijn. leven. In het kamp ontstaat een hechte kern intellectuelen, die om de tijd te doden eikaars theorieën met elkaar bespreken. Speyers gesprekken met psychiater dr. Schijveschuurder, een van hen,is hij gaan beschouwen als de basis voor zijn pyschoanalyse.Na de oorlog komt Speyer terug in Nederland. Zijn familie is gedecimeerd en hij zoekt een baan in de kledingindustrie. Via een bevriend werkgever kan hij een opleiding voor bedrijfspsycholoog gaan volgen. Vanaf die tijd komt zijn leven in een stroomversnelling. Hij wordt verbindingsman tussen de regering van Haïti en een mijnbouwonderneming van de Verenigde Staten. In 1952 vertrekt Speyer naar de Nieuwe Wereld, het mekka voor elke psychoanalist. Daar doet hij via de psychotherapeutische ervaringen op de „couch" in Las Vegas stof op voor zijn boek. Theorieën, aaneengesmeed via zgn. „praktijkgevallen" moeten de geïnteresseerde leek kunnen boeien. Mensen wier leven door allerlei remmingen, vooral op seksueel gebied, beheerst wordt. Speyer: Och ... de echte verhalen zijn veel erger, veel gemener. Veel viezer. Het zijn belevenissen, waarvan je soms  totaal geen notie hebt.

Als je het hoort, denk je, hoe kan dat mogelijk zijn? Vrijwel direct na het verschijnen van de Nederlandse uitgave van zijn boek beginnen de eerste reacties te komen. Hymie Orlin, een Zuidafrikaanse cinefiel en sinds enkele jaren werkzaam in Amsterdam, belt zijn vriend Pim de la Parra op. Hij moet het boek lezen. Hier zit volgens Orlin prachtige stof voor een film in. Jeugdtrauma's staan centraal in Waarom doe ik zo? Speyer: Alle „slechte" mensen op deze wereld hebben als kind geen liefde gekregen van hun ouders. Bepaalde frustraties zijn juist aan de opvoeding worden. Ik heb het op een populaire manier geschreven, zodat iedereen het kan volgen. Het mooiste zou zijn, als de mensen na mijn boek gelezen te hebben naar de psychiater gaan en vragen, waarom hij hun niet genezen heeft. Want het is een godsgruwelijk schandaal. Als je auto niet goed is, koop je toch ook een andere? Waarom loopt men dan niet makkelijk weg bij een psychiater? Omdat die man nou toevallig een titel voor zijn naam heeft staan?" ding te danken. Een belangrijk deel van het boek wordt ingenomen door de typische uitingen van de Amerikaanse joden, vaak veroorzaakt door een  overheersende moeder en al door Philip Roth in zijn Portnoy's Complaint geromantiseerd. Als typisch voorbeeld van „zijn" Portnoy noemt Speyer het geval Seymor Weintraub. „Ik was links en mijn  moeder dwong me rechtshandig te worden. Maar ik weet zeker dat ze me links had willen hebben als het andersom was geweest. Dit is, in een notedop, hoe Seymor Weirrtraub (arts) zijn moeder beschrijft. „Ze zei altijd automatisch NEE op alles," vervolgde hij. „Ze beschermde me te veel en dwong me te veel eten op. Zij maakte misbruik van mijn liefde door me te zeggen wat ik moest doen, en hoe, en wanneer ik iets had te laten. Maar als ik iets had gedaan dat ze me had opgedragen, vroeg ze dadelijk erna: waarom heb je dat gedaan? Mijn moeder zei net zo lang dat ik ziek was, tot ik het werd en dan kon ze me verzorgen. Zij trok mijn vingers recht en mijn tenen, want ze vond ze niet recht genoeg. Moeder wilde dat ik voortdurend over haar in zat en ze viel om de haverklap flauw, had een te hoge bloeddruk,of hartklachten. Ik ben nu achtendertig en nog steeds niet getrouwd. Mijn moeder heeft me geestelijk kapot gemaakt, alles is zinloos voor me geworden. Ze heeft me nooit aanvaard om mijzelf. Ik ben bang voor mensen en voel me gekleineerd. Wij waren thuis streng orthodox joods.. . zeer godsdienstig. Ik geloof dat we het godsdienstig gezien wel hadden gehaald, maar wat het leven betreft, de boot hadden gemist."

Speyer voor enkele maanden wonend in Amsterdam, zijn geboorteplaats. Een middelgrote, zachte man. Hij is vijftig, maar lijkt eind in de dertig. Zijn Nederlands is nog uitstekend. Hier en daar wijzen Engelse woorden op zijn Amerikaanse status.Dat geval van dokter Weintraub is iets dat we veel bij Amerikanen en dan speciaal joodse Amerikanen aantreffen. Een alles overheersende moeder, die in de jeugd van het kind zo' n dominerende rol heeft gespeeld, dat hij er in zijn verdere leven last van heeft. Het worden vaak ongelukkige en eenzame mensen, die geen liefde kunnen vinden. Er is volgens Simon Speyer weinig verschil tussen joodse en niet-joodse Amerikanen. In het algemeen geldt dat als je goed bent voor je kind, je ook een goede ouder bent. Het leven is er ook veel oppervlakkiger. Je beste vrienden zijn meestal je buren. Als je later verhuist, bestaat er vrijwel geen contact meer. Dan zijn de nieuwe buren weer de beste vrienden. Of de mensen, die je in de kerk of synagoge ontmoet. Speyer noemt zich een „avonturier in denken." Hoe zijn boek in Nederland ontvangen gaat worden, valt nog moeilijk te voorspellen. Voorlopig blijft hij hier de reacties afwachten. Wat er daarna zal gebeuren, weet hij nog niet. Hij hoopt in een laboratorium zijn theorieën in praktijk te kunnen brengen. Als zijn grote voorbeeld noemt hij Freud, die de „psycho-analyse aan de wereld op een presenteerblaadje heeft gebracht. Mijn theorie is gebaseerd op zijn ideeën. Het herleven van bepaalde jeugdtrauma's."Zijn boek is o.m. opgedragen aan een aanvulling op het vijfde gebod. Eert uw vader en uw moeder, indien zij deze eer verdienen. En als zij dat doen zal hun naam voor altijd zijn geheiligd, omdat deze ouders vrede scheppen in het gezin, de natie en de wereld Speyer: Het is onzin om" klakkeloos je ouders te eren. Er zijn er een heleboel, die dat helemaal verdienen. Die levens verwoesten. Alleen als het goede ouders zijn geweest, dan is het waar, dat vijfde gebod. Dan kan je ooigoed genoeg voor hen zijn. Speyer, dertien jaar geleden gescheiden, twee kinderen, heeft soms een eenzaam bestaan. Dat realiseren de mensen zich vaak niet. Je moet als enkeling vechten tegen 't establishment. De geijkte burgerij met alle daarbij horende ethiek en wetten. De middenmoot der maatschappij, die niet te vermurwen is nieuwe ideeën te accepteren en geen uitzonderingen aanvaarden, maar wel willen profiteren van die enkeling, als zijn ideeën hun nut hebben opgebracht. Ik ben anti-orthodox. anti-kerk en dus ook synagoge, omdat de orthodoxie het dogma te allen tijde boven de mens stelt, wat asociaal is. Ik ben in feite een joodse atheïst,

omdat ik me nog steeds jood voel en daar ook blij mee ben, maar intellectueel het joodse dogma niet kan accepteren of welk dogma dan ook. Ik kom uit een zeer liberale joodse familie. De enige religie die ik in ons huis heb gezien, was toen mijn moeder haar zuster omhelsde en zei: „O God, Anna,

ik ben blij dat je veilig en gezond bent." Het woord God had, al toen ik heel jong was, veel verschillende betekenissen voor mij. Het werd een heel gemakkelijk woord. Het paste bij alles en was geschikt om er elke emotie mee uit te drukken. Bij mijn zoeken naar de waarheid, zag ik God in vele gestalten en zelfs zonder gestalte. Ik heb georganiseerd l e godsdienst geobserveerd en de geschiedenis ervan vanaf het begin gelezen en zie het als onverenigbaar met ons driedimensionaal denken, hetgeen duidelijk blijkt uit de huidige verbrokkeling van godsdienstige instellingen. De georganiseerde godsdienst is door een minderheid misbruikt ten koste van de massa. Bij hun zoeken naar God vergaten zij de mens. En toch is de behoefte van de mens één te zijn met het universum de enige reden van bestaan van de godsdienst, en deze behoefte leeft nog zeer sterk in ons, misschien zelfs wel sterker dan ooit.




Speyertherapie : 
orienterende fase: voorgesprek ca  2  uur
Actieve behandelfase: 2 maal 5 werkdagen ca 2 uur
Verwerkingsfase: 3 maanden
Aanpassingsfase: eigen tempo 
 

 

Ik Haat van jou! 

Ik haat van jou ! Hét standaard boekwerk over de Speyertherapie